Είναι αλήθεια , πως πολύ συχνά, όλα αυτά τα χρόνια , σε αντίθεση με τους περισσότερους παλιούς, αρκετοί νέοι συνάδελφοι, με έχουν κάνει να νιώσω περηφάνια
για την ακεραιότητα, το ήθος, την εντιμότητα και την παλικαριά τους.
Στο "Έθνος" , ειδικά , το τελευταίο χρονικό διάστημα , που ξεκίνησε, σε συνέχειες,
το "έπος" του "Αγίου Βαρθολομαίου" , νέα παιδιά, συχνά μπαίνουν μπροστά και παίρνουν τον αγώνα επάνω τους.
Και μάλιστα σε ένα "σκληρό" "μαγαζί¨ , με αφεντικό τον μεγαλοεργολάβο,αυτό φαίνεται ακόμα πιο γενναίο και μεγάλο.
Γιατί, εκεί κι οι παλιοί κώφευσαν, φοβήθηκαν κι έκαναν πίσω, ειδικά, μετά την ξαφνική και για μένα κατακριτέα, ( έτσι, όπως έγινε), παραίτηση και από την εφημερίδα της εκπροσώπου, γεγονός, που άφησε τους συναδέλφους σύξυλους.
Τότε, φίλοι μου, νέα παιδιά με τσαμπουκά, ιδεολογία και λεβεντιά μπήκαν μπροστά και
τα "πήραν όλα κι έφυγαν".
Χτες , στην συνεδρίαση του Δ.Σ της ΕΣΗΕΑ , η νέα κι άξια συνάδελφος Αργυρώ Λύτρα παρέδωσε στους συναδέλφους του Δ.Σ συνδικαλιστικά μαθήματα.
Με σεβασμό, πίστη στη συλλογικότητα, στο σωματείο και στις ΣΣΕ μας , αποφασιστικότητα για αγώνα μέχρι τη νίκη και γενναιότητα αξιοζήλευτη απέναντι σε όσα, τους παλιούς τους τρόμαξαν και τους έκαναν, ειδικά στο "Εθνος" , αλλά και αλλού, να κρυφθούν στο καβούκι τους.
ΚΑΙ ΜΆΛΙΣΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΕΦΗΜΕΡΊΔΑ, ΠΟΥ ΠΟΤΈ ΔΕΝ ΈΛΕΙΠΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΆΚΤΕΣ, ΤΟ ΘΆΡΡΟΣ ΚΑΙ Η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΌΤΗΤΑ.
ΟΙ ΣΥΝΆΔΕΛΦΟΙ ΤΟΥ Δ.Σ ΒΡΈΘΗΚΑΝ ΕΝΩΠΙΟΣ ΕΝΩΠΊΩ.
Κάποιοι έχασαν τον μπούσουλα, άλλοι ντράπηκαν και τουλάχιστον θα προσπαθήσουν , άλλοι θα συνεχίσουν ακόμα πιο δυναμικά.
Και η Αργυρώ Λύτρα δεν έκανε τίποτα άλλο απο το αυτονόητο.
Τους έκανε να αισθανθούν άσχημα , μιλώντας, όχι για το ατομικό της πρόβλημα.
Μιλώντας για συλλογικότητα, ενότητα κι αγώνες καθαρούς, έντιμους και λεβέντικους.
Και παιδιά με λεβεντιά υπάρχουν και άλλα στο "Εθνος" και φαντάζομαι και στα υπόλοιπα ΜΜΕ.
Πάρτε λοιπόν, παιδιά μου
τον αγώνα στα χέρια σας, γερά, με τσαμπουκά και με το ήθος και την γενναιότητα, που σας διακρίνει.
Τι να την κάνεις τη ζωή, χωρίς αξιοπρέπεια ;
Κενό γράμμα και εντροπή μεγάλη.
Σας ευχαριστώ, Αργυρώ κι εσένα και τα άλλα παιδιά.( δεν αναφέρω ονόματα, γιατί, οι... δοσίλογοι, με τις κουκούλες ετοιμάζονται για προγραφές).
με θαυμασμό στο πρόσωπό σας
γηράσκω αει διδασκόμενη.
Πόπη Χριστοδουλίδου
